Fragment uit Oma vertelt:

Sinterklaas op Huize ‘t Land

Onaangekondigd ga ik bij oma op bezoek. Vlak voordat de schuifdeuren van het tehuis zich achter mij sluiten, komt een auto aangesjeesd. De bestuurster parkeert het vehikel scheef voor de deur, springt eruit en glipt nog net tussen de schuifdeuren door.

Ongeduldig hippend wacht ze in de sluis totdat het tweede paar schuifdeuren zich opent. Terwijl ze een sprint aanzet roept ze tegen me: “Ik ben te laat! Ik moet playbacken en ik ben te laat!” In de hal rent ze pardoes langs een Sinterklaas met wat Pieten.

Hier is iets aan de hand.

Ik volg Sinterklaas door de gang. We komen uit bij een aula. De zaal is gevuld met grijze koppies. De ruimte is een wirwar van stoelpoten, rolstoelen en rollators. Op de tafels prijken lege witte kopjes met een bruin randje. De warme chocolademelk is al opgedronken.

Terwijl het personeel van Huize ‘t Land een ‘Soundmixshow’ inzet, die in werkelijkheid een playbackshow is, ontwaar ik de grijze bol van oma. Ze ziet er breekbaar uit in haar rolstoel. De dames op het podium voelen zich zichtbaar ongemakkelijk in matrozenpakjes met te strakke witte broeken. Wat zielloos geven zij een performance van de Star Sisters.

Ik kijk van oma naar het podium. Denk aan de keren dat ze mij vertelde over haar liefde voor muziek, haar absolute gehoor. Shubert, Chopin, Beethoven, Bach. Ik weet niet of ik moet lachen of moet huilen. Ik doe het allebei maar.

Na ongeveer drie kwartier is de show voorbij. Nu baan ik mij een weg door al het rubber en metaal naar oma. Verrast en blij kijkt ze me aan. Dan betrekt haar gezicht. Net iets te luid zegt ze: “Vreselijk toch, dit?! Ik heb mijn oren dicht gehouden! Wat een lawaai! Dat ze ons oude mensen dit aandoen!”

We kijken een beetje om ons heen. Dan zegt ze: “Kijk, die mevrouw daar woonde vroeger op de Markeweg, vlak bij ons. Zij heeft een zeer intelligente man.” Oma kijkt me aan, de ogen worden groot, er verschijnt een lach om haar mond. “Ik denk dat die heeft gezegd: ‘Nou, ik denk dat ik maar even ziek ben vanmiddag.’”

Terwijl Sinterklaas het podium bestijgt, slaat oma het glas witte wijn achterover dat inmiddels bij haar is neergezet.

Medebewoonster mevrouw De Vries zet op de piano Sinterklaasliedjes in. Oma zingt vol enthousiasme mee. Ze kent de teksten beter dan ik.

Sinterklaas roept een paar bewoners bij zich. Als die door de zaal geschuifeld zijn en op het podium zitten, maakt de Goedheiligman een aantal schalkse grapjes. De bewoners dienen de Sint van dubbelzinnige repliek. Ze zien er nogal in hun element uit met z’n allen.

Dan is het voorbij. Na een paar aanrijdingen en reorganisaties met stoelen en rollators, weet ik oma’s rolstoel de zaal uit te dirigeren. Terwijl we naar buiten rijden, roept oma een bekende toe. “Leuk was het hè, nou, een heerlijke middag!”